Tijdloze momenten – Tussen Storm en Stilte –

“De noormannen noemden het Ginnungagap. De Grote Leegte (Edda). Voor de Griekse ontdekkingsreiziger Pytheas was het “Voorbij Thuis”. Het land dat begon bij het barnsteeneiland Abalus. Niemand weet nu nog precies waar Abalus ligt, maar zeker binnen de poolcirkel.
Pytheas zegt immers in zijn Perio Okeanon (Over de oceaan) dat het er 24 uur dag was in een wereld van kolkende zee en ronddrijvende ijsschotsen.
Na nog een dag verder zeilen, was alle water gestold …

Tallozen zagen nadien wat de Edda en Pytheas beschreven en velen beaamden de ervaringen en de verschrikkingen die binnen de poolcirkel heersen. Rauwer kan men zich de wereld niet voorstellen. Maar de schoonheid die op het netvlies van de ontdekkingsreiziger moet zijn getekend, hebben we nog niet ervaren. Natuurlijk – men maakte schilderijen-, maar al te vaak zijn die afgedaan met, ja, als het waar is …

We moesten wachten tot er een klasse bijna ‘poolgespecialiseerde fotografen’ opstond om het hoge noorden echt te documenteren. Een van die fotografen is de Vughtenaar Wim van Passel. Zijn fotografisch entree in het noorden is even zeldzaam als de pool zelf! Met zijn vrouw Jeannette maakte hij zij bij zijn zilveren bruiloft een nieuwe huwelijksreis.

Het werd de ‘Hurtigruten’, met de postboot langs de Noorse fjorden, van Bergen naar Kirkenes, 34 havens, een zee van zon en kleur in de zomer, maar het najaar en winter vol zwarte zeeën en in ijs vlammende bergen.
Elke wending van het schip werd een nieuwe uitdaging. Wim en Jeannette werden op die reis gegrepen door de schoonheid van de natuur. Vastleggen, er een ander deelgenoot van maken was wat er voor ogen ging zweven. Vele reizen volgden, de schoonheid vastleggen samen met de kou, de ongenaakbaarheid tezamen met de mildheid die de natuur altijd eigen is, ook de dreiging ondergaan.

De industriefotograaf Wim van Passel deed dat zo overtuigend dat zijn foto’s alom meer dan gewaardeerd werden. …”