Kijken naar onszelf – zelfportretten van vrouwen –

– Met 240 illustraties, waarvan 100 in kleur –

“… Frances Borzello keek met een frisse blik naar de zelfportretten van vrouwen, van het eerste begin tot heden, om een grotendeels over het hoofd gezien genre te reconstrueren. Als onontbeerlijke aanvulling geeft zij een uitgebreid overzicht van bibliografische noten over de beschreven en geïllustreerde kunstenaressen.

De twee oudste zelfportretten zijn afkomstig uit de 12de-eeuwse handschriften – de nonnen die ze illustreerden kijken ons over acht eeuwen heen aan. In het 16de-eeuwse Italië legde Sofonisba Anguissola haar trekken vast van haar jeugd tot ouderdom. In 1630 beeldde Artemisia Gentileschi zichzelf krachtig en met een grote directheid af als de personificatie van het Schilderen. Rond diezelfde tijd schilderde Judith Leyster zichzelf eveneens in nieuwe stijl – informeel en zelfverzekerd. In de 18de eeuw gaven vrouwen, van Adélaïde Labille-Guiard tot Angelica Kaufmann, op uiteenlopende manieren blijk van hun ambities, gedachten en idealen van vrouwelijkheid, en de roeping van de artist.

In onze eeuw hebben de toenemende vrijheid en een groeiend bewustzijn het klimaat geschapen voor een steeds intiemer wordend zelfonderzoek. In Paula Modersohn-Beckers naakt van 1906 is ze in haar fantasie zwanger. In Frida Kahlo’s schilderij De gebroken zuil, van 1944, wellen de tranen uit haar ogen, doorboren draadnagels haar huid en kan ze geen kant uit door het staal dat haar gebroken ruggen graat ondersteunt. En wanneer Cindy Sherman haar identiteit onderzoekt door zich in andere mensen te veranderen, stelt ze de vragen waarmee alle vrouwen in dit boek werden geconfronteerd toen ze naar zichzelf keken – en ons allen helpen ook naar onszelf te kijken.”