Isabelle Eberhardt

– Brieven, dagboeken, verhalen –

“… geboren in Geneve in 1877, was het buitenechtelijk kind van een uit Leningrad gevluchte Russin en een ex-priester van de Russisch-orthodoxe kerk. Haar anarchistische vader voedde haar als jongen op, leerde haar zes talen, waaronder Arabisch, en bekwaamde haar in sport.
Op twintigjarige leeftijd reisde ze naar Algerije. Gekleed als Arabische man, waardoor ze zich vrij kon bewegen, maakte ze lange tochten te paard. Zo leerde ze de aarde van Afrika kennen, de woestijn, de natuur en de mensen. Ze beleefde dit als een groeiende liefde en schreef haar dagboeken, verhalen, een roman en reisschetsen.
In een van de zeldzaam voorkomende overstromingen in de woestijn kwam ze in 1904 om het leven. In de modder van haar lemen hut in Aïn-Sefra vindt men haar lichaam en haar manuscripten.
De antropologe Eglal Errera heeft het werk van Eberhardt verzameld en aangevuld met feiten en achtergronden over haar leven. Dit boek geeft een beeld van het bewogen leven van een jonge excentrieke vrouw in het begin van deze eeuw.”