Red China blues – Mijn lange mars van Mao tot nu –

“Jan Wong, een Canadese van Chinese afkomst, vertrok op het hoogtepunt van de Culturele Revolutie als een idealistisch maoïste naar China. Slechts twee westerlingen mochten zich inschrijven aan de universiteit van Beijing, en zij was er een van. Als ware gelovige hield haar opleiding onder meer in dat zij leerde een pneumatische boor te hanteren in een van de belangrijkste werktuigfabrieken. In naam van de Revolutie verwierp ze rock & roll, sjouwde varkensmest naar de rijstvelden en gaf een medestudent aan die haar hulp had ingeroepen toen hij naar de Verenigde Staten wilde vluchten. Tevens ontmoette en trouwde ze de enige Amerikaanse deserteur uit de Vietnamoorlog die in China asiel had gezocht.

Red China Blues gaat over Wongs adembenemende – en ironische – herinnering aan haar onstuimige, zes jaar durende romance met het maoïsme die begon te verflauwen toen ze zich bewust werd van de wrede werkelijkheid van het Chinese communisme. Tenslotte leidde dit bewustzijn tot haar terugkeer naar het westen. Toen ze eind jaren tachtig als journaliste terugging naar China versloeg ze het meedogenloze  politieoptreden op het Tiananmenplein en het woelige tijdperk van kapitalistische hervormingen onder Deng Xiaoping.

In een laconiek, boeiend en vaak surrealistisch verslag vertelt ze over de verschrikkingen die leidden tot haar ontgoocheling van het arbeidersparadijs. En door de verhalen van mensen – onder andere het verhaal van een ongelukkige jonge vrouw die voor geld werd uitgehuwelijkt, en over China’s beroemdste dissident, een arts die penissen verlengt – weet Wong een buitengewoon boeiend portret te schetsen van het volkrijkste land ter wereld.”