Vrouwenarmen – verhalen –

“Vrouwenarmen is na De psychiater de tweede bundel verhalen in de serie van Machado-vertalingen. De verhalen worden door sommigen nog hoger aangeslagen dan zijn romans. Een feit is, dat ze door de bondigheid van het genre de thema’s duidelijker laten uitkomen. Machado’s werk is doortrokken van de spanning tussen schijn en wezen, tussen de mens zoals hij zich ziet door andermans ogen en zoals hij in wezen is. Ook twijfel en tweeslachtigheid zijn wezenstrekken van Machado’s werk. Het is de grondslag voor de roman Esau en Jacob uit 1904, die de kiem heeft in het verhaal ‘Trio in la mineur’ uit Vrouwenarmen. Het stilistische correlaat van deze weifelmoedigheid is de typische machadiaanse manier om de dingen minder te zeggen dan te suggereren. In verhalen als ‘Vrouwenarmen’ en ‘Vroegmis’ bereikt Machado het nooit meer geëvenaarde hoogtepunt in de kunst van meer tussen dan op de regels schrijven.

Het modernst is Machado in zijn behandeling van het thema tijd, in verhalen als ‘De admiraalsnacht’,  ‘Dona Paula’ en ‘Eeuwig’. Loopt hij hierin vooruit op Proust, anderzijds vertoont hij, door zijn behandeling van het genre, overeenkomst met de latere Tsjechov. Eerder dan de romans bereikten Machado’s verhalen de twintigste eeuw en dat mag, in de tijd en het milieu waarin hij leefde, een raadsel der literatuurgeschiedenis heten.’