Het treintje van de weemoed – een wandeling in de Provence –

“Rudolf Bakker volgt, al wandelend, het overgroeide spoor van de verdwenen buurttrein die Tarascon verbond met St. Rémy-de-Provence. Het is in deze trein dat Vincent van Gogh op 8 maart 1889 het gesticht St.-Paul-de-Mausole tegemoet reisde, waar hij in halfopgesloten toestand zijn bekendste meesterwerken schiep. Van Gogh was in gezelschap van ds. Frédéric Salles, die hem in zijn duisterste uren in Arles had bijgestaan. Bakker komt met nooit eerder onderzochte feiten over de ten onrechte op de achtergrond gebleven dominee. En hij vond de enig bestaande foto van Salles, die nooit eerder werd gepubliceerd.

Toch is Het treintje van de weemoed niet weer een boek over Vincent van Gogh. Van Gogh is een excuus om pretentieloos te filosoferen over het raadsel van de historie, over de magie van wat verdween, over de bittere vreugd van de eenzaamheid, ouder worden en andere nare dingen waarbij wandelen helpt. Bakker maakt de lezer deelgenoot van zijn fascinatie die uitgaat ‘naar paden, ooit ontstaan door het treden van beesten, de eerste mens als gids dienend en door de Romeinen onderbouwd. Tot ze ten slotte op hun beurt onder onkruid en korenvelden verdwenen.’ En hij maakt van de gelegenheid gebruik over zijn geliefde Franse landschap uit te weiden, herinneringen op te roepen en een pseudo-reisgids te schrijven over een minideel van de Provence.”