De stoetmeester

“‘God zou zo’n soort nooit hebben kunnen verzinnen,”  zegt Seamus Butler over zijn flauwbokken. Ze zijn een speling van de natuur, een genetische grap, en ze zijn bij toeval door zijn vader gefokt op de settlers-boerderij van de familie. Flauwbokken hebben een aangeboren gebrek dat goud waard is: als ze schrikken, vallen ze flauw. Laat een van de bokken bij een kudde kleinvee grazen: als een wild dier zijn slag wil slaan, is de bok de prooi terwijl de kudde aan de dood ontsnapt.

Deze weemoedige bokken hebben Seamus Butler rijkdom en invloed gebracht in de oostkaap – en dat is belangrijk in een periode van grote politieke omwentelingen. Want door de toevallige ontdekking van een oliebron midden in de havenstad Port Cecil kan de zwarte civic-organisatie meer druk zetten achter haar streven de blanke en zwarte gemeentebesturen te verenigen.

Symbool van de zwarte aspiraties is MaNdlovu Thandani, niet te vernietigen en groter dan levensgroot. Zij neemt het voortouw. Tegenover haar staat Seamus Butler met zijn depressieve buien. En om hen heen, in twee werelden die door de geschiedenis naar elkaar toe worden gedreven, beweegt zich de eigen familiekring, die ten onder dreigt te gaan in de turbulente gebeurtenissen van de tijd.

In De stoetmeester, bekroond met de ATKV-prijs 1993 voor de beste Afrikaanse roman, zijn schoonheid en wreedheid, gewelddadigheid en hoop met elkaar verweven. Het vermoeide, maar grootse landschap van de Kei is het decor van een grootse roman van magisch-realistische allure.”