Fietsen op zee – Naar Santiago en toen verder –

‘En op een dag is het zover. Hij is 57 jaar oud, de leeftijd waarop zijn vader stierf. René Agema, begenadigd verteller, muzikant en tekenaar, zegt het onderwijs vaarwel, laat de zekerheden van het leven los en stapt op de fiets voor de tocht der tochten. Einddoel Santiago. In z’n eentje … of toch niet?

Gaandeweg blijkt dat hij zich bij tijd en wijle in gezelschap bevindt van niemand minder dan de Dood, het alter ego van zijn vader, soms van zijn moeder en soms van beide ouders. Wat willen ze van hem? En wat wil hij van hen?

Een wonderlijke communicatie speelt zich af tijdens de reis. Wekenlang fietst de praatgrage René alleen, maar toch ook weer niet, omdat op de meest onverwachte momenten zijn vader of moeder naast hem neerstrijkt voor een kort gesprek. Vooral de vaderfiguur is de grote onbekende factor in zijn leven, maar geleidelijk groeit er een verstandhouding tussen vader en zoon, ja, haast een band.

Is de vader de verteller of zijn het de herinneringen aan kleine voorvallen die maken dat de zoon steeds meer naar boven haalt wie zijn vader eigenlijk was, wie zijn ouders waren en welke plaats hij zelf in het gezin innam.

Ondertussen ontrolt zich de reis, vinden ontmoetingen plaats met andere reizigers, worden erotiserende momenten gedeeld en beseft de verteller dat hij met zijn ontslag alle zekerheden overboord heeft gegooid en fietst over een eindeloze zee …”