De boot naar Las Palmas heeft flinke deining. Ik merk dat ik niet alleen wandel- maar ook zeebenen heb. Ik ben niet zeeziek, een aantal medepassagiers wel. Het is zwaarbewolkt als we aankomen.
Las Palmas is opeens een enorm grote stad. De afstand van de aanlegplaats naar het centrale busstation is 6,3 km. Ik besluit het te lopen, maak ik ook wat van de grote stad mee. De weg is eenvoudig; langs een drukke verkeersweg en de daarnaast gelegen parkjes, promenades en winkelstraten.
Naar Maspalomas is ieder uur een bus dus ik hoef niet lang te wachten. In Maspalomas schijnt de zon.
Maspalomas is een enorm vakantieoord met allerlei attracties. De eerste etappe gaat langs Holiday World, cartbaan, aquapark en zo nog een en ander meer. De route is niet leuk. Aan de rand van de stad een enorme puinzooi en daar raak ik dan ook nog de weg kwijt. Paddy Dillon is hier echt niet duidelijk. Hij geeft in de gids ook aan dat de bewegwijzering en markering op Gran Canaria nog niet optimaal zijn. Dat klopt. Google Maps geeft uitkomst. En met zo’n 4 km extra kom ik halverwege de eerste etappe op Gran Canaria bij m’n hostel aan. Hostel Montana Luna in Montana Data.
Jammer dat de eigenaresse er niet is. Op Booking.com wordt ze omschreven als erg vriendelijk. Ik heb een mail gekregen met een ware speurtocht naar de nodige sleutels. Schijnt zo langzamerhand de gebruikelijke gang van zaken te zijn. Het hostel is wel mooi gelegen.
De Spaanse die me een lift aanbiedt naar de Spar vertelt dat het in Las Palmas altijd bewolkt is en in het zuiden altijd mooi weer.
En met de taxichauffeur die me weer terugbrengt heb ik heerlijk gelachen.