Als bedelmonnik door India

“De schrijver schildert hier een geestelijke ommekeer. Een westers mens gaat als Boeddhistisch bedelmonnik naar India, in de hoop, te ontkomen aan de disharmonie en de schijnbare zinloosheid van het Avondland en ware kennis te vinden.

In plaats daarvan ontdekt hij, in het klooster zowel  als in de overbevolkte streken van Bombay, het wrede leven van alledag bij een lijdend volk. Aan de rand der vertwijfeling, na de koortsnachten in een erbarmingsloze regentijd, en geschokt door het gruwen in de hel der melaatse bedelaars, begint zich hem uit dood en lijden de kennis der eeuwige wijsheid van India te onthullen.

Hij trekt naar de bergen der Himalaya, waarbij een guru vindt, die hem een blik doet slaan in de harmonie van het zijnde en hem de weg wijst naar verdere tochten en naar verlichting. In een bergklooster in de buurt van Kalimpong komt hij tot klaarheid nopens zijn veelvuldige ervaring. Hij ziet in, dat voor iedere verandering een dood staat, dat niet uit de vlucht uit de wereld maar allen uit de werkelijkheid de levenskennis geboren wordt, en in de verhevenheid der hoogten tekent zich de terugkeer af die tevens het begin wordt van een nieuwe trede. Zo is dit boek niet het bericht van een vlucht, maar van een terugkeer naar het wezenlijke. Het boeit door zin diepzinnig gehalte evenals door de kleurenrijkdom en de suggestieve kracht der geschilderde beelden, die de symbolen van een innerlijk gebeuren zijn.”