De stoptrein naar Milaan

“Drie dagen nadat hij de zestienjarige Lisaveta had gevolgd naar haar moeders Londense flat, vroeg César haar plotseling en dwingend om met hem te trouwen: “Trouw met me, vamanos a Italia.” En hoewel ze deze mysterieuze, knappe man eigenlijk helemaal niet kende, en zich verbaasde over zijn hebbelijkheden – zoals het eten van grote hoeveelheden varkensvlees en het nodig hebben van enorm veel slaap – en hem in eerste instantie zelfs niet eens kon verstáán, gaf uiteindelijk het toverwoord ‘Italië’ voor haar de doorslag.

De altijd naar reizen verlangende Lisaveta trouwde de sombere César, die samen met zijn opgejaagde Venezolaanse revolutionaire vrienden Otto en Elias een bankroof achter de rug bleek te hebben, zodat hij niet alleen een banneling, maar ook nog op de vlucht was. Samen met hen trekt ze van Londen naar Parijs, Milaan en Bologna, zonder duidelijke bestemming, zonder vaste verblijfplaats, en zonder vaste bron van inkomsten, zodat de vier soms zwelgen in luxe en dan weer bijna verhongeren. Het enige ijkpunt in hun bestaan is de stoptrein naar Milaan, hun raison d’être, zonder welke ze het wachten, de spanning en het falen niet hadden kunnen verdragen.

Lisa St Aubin de Terán verstaat de magische kunst om haar lezers onweerstaanbaar mee te slepen op een bizarre en opbeurende bohémien-odyssee, waarin de pure noodzaak van overleven centraal staat.”