Een jaar in de tuin van White Stork Farmhouse

De auteur houdt een jaar lang het nestelen, vertrek en de terugkomst van de ooievaars in het nest op haar dak bij. In de tuin en tijdens wandelingen in de Drentse omgeving benoemt ze vogels en die ze waarneemt. Soms met bijzonderheden.

Na een aantal bladzijden lijkt het verhaal een podium te willen geven aan haar man Redmond O’Hanlon. Hij verschijnt op het toneel met conversaties waarin de auteur hem een vraag stelt en hij antwoordt met informatie en anekdotes over de vogels en insecten die in de tuin voorbijtrekken. Aan de hand van voorwerpen die de auteur hem voorhoudt, verhaalt hij anekdotes van zijn reizen en flitsen uit zijn jeugd. Naast zijn mentale gesteldheid trekt ook zijn fysieke gesteldheid voorbij. Op de achterflap worden die omschreven als ‘kwalen van het ouder worden’. Het lijken mij echter meer gevolgen van overmatig drank- en voedselgebruik.

Gaandeweg het dagboek en de beschrijvingen van Redmonds doen en laten ga ik me ongemakkelijker voelen en groeien mijn krommende tenen. Ik vind het gedrag van de man nogal egoïstisch en onbehouwen, maar de liefde van de auteur voor hem lijkt grenzeloos. Of is dit adoratie voor een letterlijk en figuurlijk gewichtig man?

Waar het de beschrijvingen van vogels en het leven in de tuin betreft, zijn het vooral sfeertekeningen. Hier en daar aangevuld met wetenswaardigheden van Redmond. De indruk die achterblijft is dat er meer verschillende soorten in je tuin of omgeving zijn dan je eigenlijk in de gaten hebt en dat Drenthe veel ooievaars en een ooievaarsstation kent.

Het dagboek begint met ooievaars en eindigt met een typerende scene met Redmond O’Hanlon. In die zin zou ik het niet een ‘ooievaarsdagboek’, maar een ‘dagboek van mijn leven met Redmond O’Hanlon’ noemen. Wellicht een must voor fans van deze reisschrijver.

110722