Ik denk zoveel aan jullie – Een briefwisseling tussen Nederland en Duitsland 1920-1949 –

“In juni 1920 vertrekt een dertienjarig Duits meisje uit Braunschweig als ‘oorlogskind’ naar Nederland om in een Utrechts gezin aan te sterken. Ze wordt er met liefde opgevangen en komt in aanraking met geheel andere opvattingen dan ze van thuis kent.

Het contact tussen het meisje, Irmgard Gebensleben, en het pleeggezin Brester blijft na dit eerste bezoek bestaan. Wanneer Immo, zoals ze in kleine kring genoemd wordt, negen jaar later met August Brester trouwt, ontspint zich een drukke correspondentie tussen haar en haar familie in Duitsland. Daar begint de wending naar het nationaal socialisme zich al af te tekenen en de Braunschweigers doen er in hu brieven verslag van, eerst vanaf een afstand, maar later steeds meer als sympathisanten. De meeste familieleden treden toe tot de partij.

Bij de Duitse inval in Nederland in mei 1940 kiest Irmgard Brester voor haar Nederlanderschap. Ondanks deze bewuste keuze blijft Duitsland toch het land waar haar wortels liggen. De relatie met haar geliefde broer blijft levendig tot hij in 1944 in België sneuvelt. De brieven uit deze periode weerspiegelen haar innerlijke tweestrijd.

Na de oorlog wordt de correspondentie voortgezet. De reacties van de Duitse familieleden en bekenden op de geallieerde bezetting en de deplorabele toestand waarin Duitsland verkeert, zijn veelzeggend.

Ik denk zoveel aan jullie bestaat uit een unieke collectie brieven die door Hedda Kalshoven-Brester, oudste dochter van de hoofdpersoon, werd bezorgd en van toelichtingen voorzien. De vondst van deze correspondentie verschafte de dochter antwoord op de vragen die zij zich over haar Duitse familie was gaan stellen. De brieven geven weer hoe een kring Duitsers van maatschappelijk aanzien zich ontwikkelde tot aanhangers van een man die dood en verderf in Europa zou zaaien en belichten de moeilijke positie van een Nederlandse van Duitse afkomst gedurende de oorlog.”