In de voetsporen van Shackleton – De dwaze gekte en de alledaagse gewoonheid van de antarctische cultuur –

“Nederland heeft zich nooit veel aan de Zuidpool gelegen laten liggen. Er is weliswaar een vaste kern van poolonderzoekers, maar daar merkt het publiek niet veel van. In de jaren ’80 kwam daar verandering in omdat Nederland stemrecht wilde in het Antarctische Verdrag. Hierdoor kon Albert Beintema tweemaal op reis.
De zomer van 1988-1989 bracht hij met een Nederlandse collega en zes Brazilianen door op Shackletons legendarische Elephant Island, em in 1990-1991 nam hij deel aan de Nederlandse Antarctica Expeditie. Hij bestudeerde pinguïns en keek ook naar zijn medemensen. Op vaak humoristische wijze beschrijft hij het dagelijkse leven op en om de bases, maar ook de serieuze kanten van het onderzoekswerk, de stank van pinguïns en zeeolifanten en de schoonheid van de Zuid-Shetlandeilanden, Zuid Patagonië en Vuurland.”