Ketala

“‘Ik kom uit een cultuur waarin mensen hun familiegeschiedenis, hun tradities, hun cultuur aan elkaar doorgeven door er gewoon van generatie op generatie over te vertellen (…) Je kunt niet altijd je naasten met je meenemen, maar je herinnering heb je altijd bij je.’

Tijdens de wake na het overlijden van Memoria, een jonge Afrikaanse vrouw, besluiten haar familie en vrienden om – zoals voorgeschreven in de islamitische cultuur – na acht dagen te beginnen met de verdeling van de erfenis, de ketala.
In de tijd die nog rest tot dat moment vertellen Memoria’s eigendommen – of dat nu een bord is, de deur, een stoel of een ander voorwerp – om beurten hun herinneringen aan de jonge vrouw, verhalen die samen haar levensverhaal vormen.

‘Fatou Diome geeft voorwerpen een ziel. De taferelen zijn soms hilarisch, maar al gauw wordt de conversatie geloofwaardig. En dan krijgt dit geestige verhaal een symbolische dimensie’ LE FIGARO”