Klederdrachten in Overijssel

– uitgave in de serie jaarboeken overijssel –

“… De verhalende reis die mevrouw G. van HEES-Cino door Overijssel maakte in dit elfde Overijssels jaarboek, doet vele plaatsen aan. Een mooie, maar ook wel droeve reis, omdat wat er van de echte Overijsselse dracht is overgebleven, aan het dagelijks oog is onttrokken.
Behalve in enkele gemeenten zoals op Urk, zoals het echtpaar De Vries over dit voormalige eiland schrijft. Een aparte dracht in dit vissersdorp die heel wat meer ‘om het lijf’ had dan de bekende plaatjes in toeristische folders. Maar het verhaal van de zeven rokken hoort toch wel in het rijk der fabelen thuis.
Dat kleding meer is dan alleen versiering, blijkt wel in Staphorst. Met recht kan men daar praten over sprekende kleding. Want als in weinig andere plaatsen geeft de dracht daar aan of de draagster in haar directe of verdere familie- of vriendenkring door een sterfgeval is getroffen. J. de Wolde geeft minutieus aan hoe tot in kleine details lichte of zware rouw in de kleding tot uitdrukking wordt gebracht. En niet alleen in de kleding. Zelfs de zelf gehaakte jasbeschermers volgen de kleurvariaties die bij de rouw horen.
De derde concentratie van klederdracht ligt in Rijssen, al constateert schrijver Adriaan Buter dat ook deze op sterven ligt. Bij de zondagse kerkgang is het aantal vrouwen dat in volledig dracht en  knipmuts ter kerke gaat op de vingers van een hand te tellen. …”