Lelystad

In Lelystad doet Joris van Casteren verslag van zijn nieuwbouwjeugd, vol vandalisme en valse liefdes. Op hilarische wijze laat hij zien hoe het is om op te groeien in een gemaakte samenleving waar de menselijke maat uit het oog is verloren.

Hij beschrijft de troosteloze hofjes van zijn jeugd, bevolkt door Amsterdamse probleemgevallen en gesjeesde zakenlieden. Tegen beter weten in proberen de pioniers met goede bedoelingen het ideaal van een nieuwe samenleving overeind te houden.

De stad waar zijn progressieve ouders in 1976 vol goede moed naartoe trokken en waar Van Casteren opgroeide, werd geen voorbeeldgemeente, maar veranderde in de meest ongewenste plek van Nederland, geteisterd door criminaliteit en leegstand.”