Lof van de stiefmoeder

“… Met Lof van de stiefmoeder begeeft hij zich op het pad van de erotische literatuur, en hij doet dat op zo’n verfrissend sprankelende manier, dat welhaast gesproken ka n worden van een nieuw genre. Het originele gebruik van een aantal werken uit de geschiedenis van de schilderkunst om de scheiding aan te geven tussen fantasie en werkelijkheid, de voortdurend licht ironische toon en de bijna thriller-achtige ontknoping maken dit boek tot een allesbehalve conventionele erotische roman.

Geleidelijk wordt de lezer meegevoerd in het prikkelende universum van de drie hoofdpersonen: doña Lucretia, de amper veertigjarige sensuele stiefmoeder, don Rigoberto, de vader, wiens merkwaardige rituelen bij het avondtoilet een van de humoristische hoogtepunten van het boek vormen, en Fonchito, het vroegrijpe zoontje, dat met zijn engelachtige verschijning en onschuldige oogopslag een wel zeer ongebruikelijke manier heeft om zijn liefde voor zijn stiefmoeder tot uitdrukking te brengen.

De perfecte harmonie, die aanvankelijk door niets lijkt te kunnen worden verstoord, brokkelt af als de fantasie de werkelijkheid begint te verdringen en Fonchito minder onschuldig blijkt te zijn dan zijn voorkomen doet vermoeden.”