Mamma Sicilia

“Op een zaterdagochtend in november togen we voor dag en dauw naar de olieperserij (‘oleificio’ is het prachtige Italiaanse woord daarvoor) van Rossolini. Het zag er al zwart van de boeren en vooral van de grote bakken olijven. Ik schreef me in bij een mevrouw, betaalde vijftig euro en wachtte keurig op mijn beurt. Bij het lezen van een groot bord met de melding dat partijen van minder dan 300 kilo niet geperst zouden worden, ging ik me wat ongemakkelijk voelen. Maar Corrado stelde me gerust: ‘Dat stelt niks voor. Daar houden ze zich hier niet aan.’

Daarna heb ik hem urenlang niet meer gezien. Niet toen ik na zes uren wachten eens ging vragen wanneer ik eigenlijk aan de beurt was (‘Och meneer, uw naam was zo moeilijk te schrijven, dus ik heb helemaal vergeten hem op de lijst te zetten’), niet toen de boeren begonnen te morren op het moment dat mijn naam uiteindelijk toch tussen andere namen werd ingevoerd, niet toen mijn olijven gewogen werden en er niet meer dan 255 kilo in de bak bleek te zitten. …”