Met de Kroja naar Taha-Uku – Avonturen en romantiek in de Stille Zuidzee –

“… Op 29 September 1946 vertrok uit IJmuiden de 9 meter lange, omgebouwde reddingsboot Kroja voor een avontuurlijke tocht naar de eilanden van de Stille Zuidzee, een tocht die voerde van Engeland, langs de Franse kust naar Gibraltar, vervolgens de Kanarische eilanden en na de grote oversteek over de Atlantische Oceaan, via het Panamakanaal, de Stille Zuidzee.

Hij bereikte na tal van avonturen de Marquesas-eilanden, het laatste stukje romantiek en paradijs op de wereld en landde tenslotte in de baai van het eiland Hiva-Oa, Taha-Uku. Op Hiva-Oa maakte hij kennis met het opperhoofd van het dorp Atuona en, nog veel belangrijker, met diens 17-jarige dochter Rebecca, die Frans had geleerd op de missie-school en waarmee hij zich later verloofde.

De Kroja ging later op de tocht verloren. De resten van de boot liggen ergens op het strand van de Taha-Uku-baai. Daar strandde de Kroja op 29 Maart 1949 … herstel bleek uitgesloten.

In September 1950 ontmoette Lamberty in Tahiti een oude Belg, die een sloep van 29 voet bezat en daarmee naar Honolulu wilde. Lamberty nam afscheid van het eiland Hiva-Oa, met algemene grote festiviteiten. Hij moest bloemenkransen dragen en alle vrouwen zoenen van oeroud tot nauwelijks geboren, en na uitgevaren te zijn, moest hij zijn kransen in het water werpen en als ze naar de wal terug-dreven, zou hij behouden terugkeren. Inderdaad zijn ze teruggedreven.

Hij vertrok nu in de zeilboot met de Belg en een Amerikaan en slaagde erin, via tal van kleine eilandjes, waarvan er slechts enkele bewoond waren, Honolulu te bereiken, om vandaar tenslotte met gebruikmaking van alle middelen van vervoer via Amerika, Nederland weer te bereiken.

In totaal zeilde hij ongeveer 20.000 km, hij bracht 185 dagen op zee door, bezocht 26 verschillende havens in 12 verschillende landen. De reis duurde, tot de terugkomst in Nederland, ruim 41/2 jaar.”