Sambal bij de spruitjes – Een Indonesische kijkt naar Nederland –

“Wat een land, Nederland. De mannen praten en lachen er luid. De vrouwen laten er zonder schaamte hun vormen zien. De kinderen zijn er de baas, de ouderen worden zonder eerbied behandeld. De regering zorgt voor mensen, planten en dieren, maar stuurt ook pittige belastingaanslagen rond.

Een gescheiden Indonesische vrouw met 2 jonge kinderen hertrouwt met een Nederlander en begint een nieuw leven in het geboorteland van haar man. Dat lijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Op de markt slaat een koopman een appeltje uit haar hand als ze het even betasten wil. Op de televisie ziet ze tot haar verbazing hoe iedereen gretig zijn geheimen uit het intieme leven opbiecht.
Een cadeautje wordt rustig met de linkerhand aangenomen.

Op bruiloften en begrafenissen wordt vrijetijdskleding gedragen. En praten, praten, praten. Daar zijn de Hollanders dol op – vooral in bruine café’s. Als daar een vrouw alleen binnenkomt, een borreltje bestelt en eens vrijmoedig rondkijkt welt al gauw de vraag op: Zou dat een lichte vrouw zijn?

Wie meekijkt met de bruine ogen van de kersvers gearriveerde Indonesische in Nederland, ontdekt in Sambal bij de spruitjes een onverwachte kijk op ons land.
En tegelijk krijgt de Nederlandse lezer wat meer zicht op de manier waarop Indonesiërs denken en voelen.”