Tot aan de brug naar nergens

– Een Pakistaanse reisroman –

“Niet veel Nederlandstalige romans beginnen om half twee in een zwoele, naamloze julinacht in een stoffig, door allah en god verlaten dorp ergens in het hartje van de Karakoram.

Deze reisroman van Gaston van Camp wél. De hoofdpersonen Harry en Isabelle arriveren in Gilgit met rugzak, bergschoenen en tent voor een trekking in de westelijke Himalaya.

Zes weken later, na soms spannende, soms penibele, soms amusante, maar altijd boeiende reisavonturen in de grensgebieden van Rusland, Afghanistan en China (inclusief een smokkeltocht over de pas opengestelde Kunjeraab-pas) eindigt de roman zoals de titel belooft aan een brug-naar-nergens. Die brug ligt in een moeilijk toegankelijk, hooggelegen vallei van de Hindoe Koesj, in het uiterste noordwesten van Pakistan. Een paar duizend Kalash vechten er een moeizame en wellicht hopeloze strijd om hun duizend jaar oude cultuur te laten overleven in een strenggelovig moslimland.

Ligt de grootste verdienste van deze roman in de kleurrijke, meeslepende vertelstijl? In de documentaire waarde van de inhoud? In de schitterende literaire beschrijving van gevoelens, mensen, ontmoetingen, landschappen? Wellicht in de combinatie van al deze eigenschappen.”