Uit Egypte

“‘Siamo o non siamo’, ‘Zijn we het of zijn we het niet’, was het zinnetje dat oom Vili te pas en te onpas te berde bracht. Dit was een van z’n meest onschuldige hebbelijkheden, zeker vergeleken bij het feit dat hij een actief bewonderaar van Mussolini was en merkwaardig genoeg tegelijkertijd voor de Engelsen spioneerde. Hij is allerminst de enige flamboyante figuur in de familiegeschiedenis die André Aciman liefdevol heeft opgetekend uit zijn herinneringen aan zijn jeugd in Alexandrië. Zo waren er ook zijn twee grootmoeders, die in maar liefst zes verschillende talen met elkaar plachten te roddelen, zijn beeldschone maar dove moeder met haar altijd weer onverwacht rauwe stem, en zijn ontrouwe vader die schipperend met de beperkende maatregelen van de Egyptische autoriteiten zijn textielzaak trachtte te behouden.

In 1905 uit Istanbul naar Alexandrë vertrokken, woonde de familie meer dan een halve eeuw in het voor joden steeds ongastvrijere Egypte, en midden jaren zestig werd een vertrek uit het grote familiehuis aan de rue Thèbes onvermijdelijk. Oom Vili vestigt zich in het Engelse Surrey, de mooie tante Flora strijkt neer in Venetië, en tante Elsa kan zich nog net samen met haar zuster een Parijse zolderkamer veroorloven.

Op Proustiaanse wijze puttend uit zijn herinneringen, uit de overgeleverde familieverhalen, maar ook uit zijn verbeeldingskracht, heeft André Aciman een uniek familieportret geschreven dat het midden houdt tussen een autobiografische kroniek en een familieroman. Qua sfeer roept het boek associaties op met de jeugdherinneringen van Elias Canetti, als men die in de stad van Kaváfis zou situeren. Het resultaat is in elk geval een zeer persoonlijk en kleurrijk weefsel van levensverhalen dat met recht onvergetelijk genoemd mag worden.”