Verhalen van Surinaamse schrijvers

“… geeft een kaleidoscopisch beeld van de gevarieerdheid van het Surinaamse prozalandschap. Er is een verhaal over de Indianen van de oude meester Albert Helman, alsook niet eerder gepubliceerd werk van de in 1945 gestorven Anton de Kom. We ontmoeten Rudi van Lier, Eddy Bruma en Hugo Pos, evenals de moderne klassiekers Dobru en Shrinivasi.

In veel verhalen uit deze bundel treft men onverhuld engagement. Uiteraard ontbreken Leo Ferrier, Bea Vianen, Edgar Cairo en Astrid Roemer niet. Hun verhuizing naar overzee veranderde ook de optiek. De jongste generatie is niet vrij van ironie, sarcasme soms, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het verhaal van Paul Bandel over de man die zich in een gasovern neerlegt. Maar ook Rappa, Elvira Rijsdijk, Sanicari, Sapotille, Amber en Ellen Ombre spreiden een sceptische houding ten toon die zo kenmerkend is voor deze generatie, die heel wat revolutionaire idealen in politieke leugens zag ontaarden.

Ook treft men in deze bundel de vertellers aan die in de orale traditie staan: Noni Lichtveld, Aleks de Drie, Nardo Aluman en Dorus Vrede. Samensteller Michiel van Kempen, die in De ware tijd en in Weekkrant Suriname de Surinaamse literatuur bespreekt, heeft het boek van een nawoord voorzien dat helder de grote lijnen schetst in een verhaal traditie van ruim een halve eeuw.”