Vestdijk over Frankrijk

“Anders dan zijn Ierse en Griekse romans, vormen Vestdijks ‘Franse’ romans een niet duidelijk af te bakenen ensemble. Misschien vallen alleen ‘De hôtelier doet niet meer mee’ en ‘De filosoof en de sluipmoordenaar’ in die categorie, omdat ze zich immers in Frankrijk afspelen.

Toch was Vestdijk hevig geboeid door de Franse cultuur. Dat blijkt ook uit andere, niet-Franse romans met hun fascinerende figuren, zoals de demonische Lous de Romanesque in ‘De vuuraanbidders’. Of de dubieuze kunsthandelaar Duplessys in ‘De leeuw en zijn huid’ die hardnekkig weigert Stendhal te ontmoeten. Maar ook wat onschuldiger personages, zoals de leraren Frans die Vestdijk ten tonele voert. Die van Anton Wachter moedigt de idylle met Ina Damman aan en brengt Anton zover dat hij Proust kan lezen en navolgen. Of Stan Vastenou in ‘De symfonie van Victor Slingerland’: mede door haar voorkeur voor Franse romannetjes is ze omgeven door een aura van wuftheid en lichtzinnigheid.

Vanuit deze ‘Franse’ invalshoek behandelt Romanist en Vestdijk-liefhebber Evert van der Starre enkele belangrijke thema’s in Vestdijks oeuvre: zijn problematische verhouding tot Du Perron, zijn onhistorische manier van denken, zijn fascinatie door de figuur van de ‘getuige’ en zin voorkeur voor nationale stereotypen- waarvan hierboven een kras staaltje. De boeiende observaties in Vestdijk over Frankrijk bieden een onverwacht perspectief op het oeuvre van de man die sneller schreef dan God kon lezen. Het boek besluit met een periodisering van Vestdijks werk.”