Vrouwenwerk – Wedloop vol hindernissen –

“Sofonisba Anguissola, Artemisia Gentileschi, Judith Leyster, Angelika Kauffmann, Elisabeth Vigée-Lebrun, Rosa Bonheur, Natalja Gontsjarova – al deze vrouwen horen ontegenzeglijk thuis in de geschiedenis van de westerse schilderkunst. Maar hun namen zijn nauwelijks bekend. Wat is het aandeel van deze vrouwen in de beeldende kunsten? Waarom zijn er maar zo weinig vrouwelijke kunstenaars geweest? En als we één goed schilderij van een vrouw kunnen vinden, waar is dan de rest van haar werk gebleven? En: hoe goed waren de vrouwen die leefden van de schilderkunst?

In deze rijk geïllustreerde studie over vrouwelijke schilders en de, psychologische en sociale, hindernissen die zij in de wedloop om erkenning en succes hebben moeten overwinnen (men denke aan: afkeuring door de familie, geen plaats aan kunstacademies, het krijgen van kinderen, afgunst van vaders en broers, commerciële motieven van de kunstgaleries), heeft Germaine Greer … een geslaagde, polemische poging gedaan om ‘de deelname van vrouwen aan de beeldende kunsten aan de orde te stellen, niet zozeer door weer met de mythes aan te komen die zijn ontstaan rond individuele figuren, maar door te proberen die buitenbeentjes weer terug te brengen in de groep van vrouwen waar zij uit naar voren zijn gehaald, en door deze vrouwen te plaatsen in hun sociale en culturele achtergrond.’

Vrouwelijke kunstenaars worden dus niet gezien als een serie enkelingen, maar als leden van een groep, die gekweld worden door dezelfde tegenstrijdige motivaties en dezelfde praktische problemen, de hindernissen, uiterlijk of innerlijk, van de wedloop om het succes; de kenmerken die zij met elkaar gemeen hebben, zijn de kenmerken van de onderdrukte persoonlijkheid: zelf-censuur, valse bescheidenheid, onzekerheid, kindvrouwtjes-gedrag, zelfbedrog, vijandigheid tegenover collega’s, emotionele en seksuele afhankelijkheid van de man, verlegenheid, minderwaardigheidsgevoelens, onwetendheid. …”