We aten bij menseneters – Ontmoetingen in het duistere hart van Afrika –

“… Vele bijzonderheden, die vele Afrika-reizigers vóór haar ontgingen, merkt zij op en het is hierdoor, waaraan dit boek zijn bijzondere betekenis voor ons ontleent en … waardoor wij er zo sterk door worden geboeid! Zo komen wij, zoals de titel aangeeft, ook in aanraking met … menseneters, die nog steeds voorkomen in de wouden van Frans Guinee tot in Liberia en langs de grenzen van de Ivoorkust, kannibalen gekleed in shorts en getooid met zonnebrillen, zoals alle inboorlingen van West-Afrika de invloed van het westen ondergingen. Het blijkt dat deze kannibalen zich niet interesseren voor het vlees van blanken. Ze zijn zelfs vaak alleraardigste mensen, maar toch …

Naast het kannibalisme maken wij ook kennis met de toverij, vreemd en griezelig in haar vormen, met luipaardmannen op bromfietsen, kortom, met zóveel facetten en verschijnselen van dit interessante West-Afrika, dat wij dit boek als een zeer boeiende roman lezen. Het opent voor ons een gebied, waarvan velen onzer nog maar heel weinig weten en ‘t vormt, tezamen met de vele fraaie foto’s, en karakteristieke tekeningen een waardevolle aanwinst voor de kennis van een zeer boeiend land en volk!”