Winter op Majorca

“In mei 1838 begon George Sand, na haar geruchtmakende affaire met Alfred de Musset, een liaison met de pianist en componist Chopin, met wie zij door Liszt in contact was gebracht. Om aan het geroddel in de Parijse kringen te ontkomen, vluchtte zij met haar minnaar naar Majorca. In Valldemosa namen ze hun intrek in een uit drie vertrekken bestaande cel van het kartuizerklooster waar de monniken uit waren verdreven. George Sand wandelde rond in mannenkleren en rookte sigaren. Tot grote ergernis van de nogal conservatief-katholieke, zelfs bigotte bewoners die de Fransen toch al wantrouwden. Op het eiland gold bovendien al enige tijd de staat van beleg vanwege de carlistische woelingen.

George Sand en de haren ondergaan in dit gespannen klimaat heel wat moeilijkheden van de bewoners. Daarbij kwam nog dat Chopin in het koude bergklimaat niet kon wennen en ziek werd. George Sand toonde zich een aanvallig verpleegster, maar een en ander leidde wel tot een verdrietige ineenstorting van hun avontuur. Kort na haar terugkeer publiceert zij een van haar meest ophef makende, meest felle geschriften: Een winter op Majorca.

Reacties blijven niet uit; er wordt van Spaanse zijde zelfs een heel schotschrift tegen haar gericht. Tegen George Sand en haar onmetelijke zedeloosheid! De gal van George Sand tegen de onneembare godsdienstige en zedelijke vesting die men op Majorca tegen haar heeft opgebouwd, inspireert haar tot een van haar levendigste en tijdloos gebleven geschriften.”